Bizipenak

Batzuetan Bilbon jende gitxi topetan dot euskeraz egiteko. Baina orokorrean Euskaraldiak euskerea kalera atera dau, euskereak indarra hartu dau eta hori euskaldunok harro eta pozik egoteko da. Horregaitik euskaraldia amaitu eta gero edozein lekutan lehenengo berbae euskeraz egitea lortu gura dot. Eta nahiz eta oztopoak bide horretan topau, Euskaraldiak ilusino handia emon deust aurrera eitteko eta hemen euskeraz egin behar dogula esateko.

Ahobizi

Nire lehen pausoak euskaraz orain dela 50 baino gehiago urte izan ziren, oraindik diktadurapean. Asko kosta zitzaidan zera bakarrik ikasten nuan X. Peña ikasbidearekin. Unibertsitate denboran nere lagunei esaten nien zein garrantzitsua zan bakoitzak euskaldun berria izatera pausoa ematea.
Garain hartan familiarekin gaztelania zen hizkuntza bakarra. Gaur semealabak eta bilobarekin euskara da gure hizkuntza bakarra.

Ahobizi

Orain dela hiru urte Euskal Herrira etorri nintzen. Alikantekoa naiz Eta hasieratik oso argi neukan, ikasi nahi nuela. Prozesu luzea Eta polita da. Gaur egun oraindik ( noski) ikasten Ari naiz Eta euskaraz bizi nahi dut. Animatzen dizuet euskara ikasteko. Animo!

Ahobizi

Baita Erroman ere, euskaldunak daude.
https://youtu.be/Tswv3WUIz5M

Ahobizi

Ez ahobizi, ez belarriprest ikurra ez zuen lagun batekin, euskaraz mintzatu nuen lehenbiziko aldiz, euskaraldiaren lehenbiziko egunean. Berak pentsatzen zuela baino gehiago zekiela euskaraz, argi eta garbi geratu baitzen.

Ahobizi

Aste honetan odola ateratzera joan naiz eta erizainaren "ahobizi" txartela ikusterakoan euskaraz berba egin dugu !

Ahobizi

Zaila zait ahobizi izatea. Usaian beti euskaldunak direla dakidan pertsonengana joaten naiz (okindegi,merkatu, mediku eta beste). Biziki gaizki pasatzen dut administrazioarekin. Bi aste hauetan nahi eta nahi ez zerga istorio batengatik Baionako Finantza Zentrokoekin eta URSSAFekoekin hitzorduak hartu behar ditut. Haien kolaborazio osoa behar dut ene egoera profesionala berezia delako eta galdua naizelako, eta euskaraz mintzatuz muttur izanen direnaren beldur naiz. Joateko mementua gibelatzen ari naiz eta ez zait batere goxo. Belarriprest txapa hartu ez izanaz damutzen hasi naiz.

Belarriprest

Atzo Donostian afaldu nuen lagun alemaniar batekin. Pare bat urte dira ezagutu nuela eta hasieran ingelesez hitz egiten genuen elkarrekin. Gaztelera ikasten zebilen orduan eta azkar egin genuen salto gaztelerara, praktikatu zezan.
Orain euskaraz ere hitz egiten du eta belarriprest moduan parte hartzen ari da Euskaraldian. Duela hiruzpalau hilabete elkarrekin bazkaldu genuen Donostian eta euskaraz jardun genuen. Atzo ere bai.

Txapak ematen duen babesaz aritu ginen atzokoan. Erosoago egon ginen atzo, lasaiago, bestearen prestutasuna eta jarrera begi bistan ikusten genuela. Ni ahobizi eta bera belarriprest, biok euskaraz.

Bi aldiz aldatu ditugu hizkuntza ohiturak eta txaparekin errazagoa izan da.

Ahobizi

Uste baina askoz errazago lortzen ari naiz nire helburua. Gogor eutsi diot egitasmoari, baten batek gehiagikoa izaten ari dela uste badu ere.... niri bost axola, nirea defendatzeko eskubidearekin sentitzen naiz, inor zapaldu edo baztertu gabe.

Ahobizi

Euskaraldia hasi ta sentitu nuen lehen aldaketa nagusia gurasoekin aspaldiko partez euskaraz aritu ahal izatea izan zen, ta ez da gutxi. Bestalde, kalera irtetean erdaraz erlazuonatu ohi nintzen zenbaitekin(dendariak e.a) euskaraz ere erlaziona naitekela berrikusi dut. Lagunen artean izan da ordea(denok ahobizi) alde nabarmenena sentitu dudana. Badakit 11 egunez txapa bat eramateak ez duela herri baten hizkuntza ohitura, berez, aldatuko, baina berauk ereindako haziak izango duen eraginarekin konfidantza daukat. Gora euskaraldia.

Ahobizi