2022an, 15 egunetako ariketan, egunez egun hainbat herritarrek bizi izan dituzten esperientzien bilduma duzu hemen. Herritarrek idatziz utzitakoak batzuk, besteak, berriz, bideo bidez jaso ditugunak.

Euskaldun zaharra naiz baina egoera askotan eta jende jakinarekin gaztelaniaz hitzegiteko ohitura oso errotuta daukat. Euskaraldi honetan ohitura horiek aldatzeko erronkari eusten saiatu naiz eta pozik nago egindakoarekin

Belarriprest

Iep! Unai naiz, 23 urte ditut. Egunerokotasunean, euskaratuta ditut jadanik familiako eta lagun arteko harreman ugari, eta normalean, ingurune arrotzetan gazteleraz egiteko joera handiagoa daukat (epaituko nautenaren edo atmosfera arraro bat sortzearen beldurrak eragina).

Hala ere, harreman bat hasten dudan momentuan, bi egoera posible sortzen zaizkit:

1. Beste pertsonak euskaraz egiteko eta euskara entzuteko prestutasun nahikoa dauka, eta beraz, euskaraz egiten dut.
2. Aurreko baldintzak ez direla betetzen sentitzen dut, eta beraz, "pultsio euskaldun" bat ezartzen dut nire partetik: hasieran harremana gaztelerazkoa bada ere, abaguneak sortzen ditut elkarrizketetan, tarteka euskarazko esaldiak sartzeko, arrotza izan gabe. Pixkanaka, era erdi-kontziente baten, gaztelera eta euskararen artean joan etorrian kokatzen dut nire burua. Hortik, euskaraz egitea normaltzen dut, eta kasu ugaritan, beste pertsona ere euskarara mugitzen dut (hau izaten da orohar pertsona horrek euskaraz egiteko prestutasuna ez duenean, euskara maila txikia edukitzeaz beldur delako edota ohiturarik ez daukalako).

Orokorrean, aurreko 2 kasuak ez dira beltza eta zuria, eta beraz, "pultsio" konstante horren bitartez lortzen dut ingurunea euskalduntzea.

Euskaraldian, saiatu naiz buruan "ezohiko egoera" baten nagoela gogoratzen, eta "pultsio" hori oraindik eta gehiago areagotzen. Saltorik handiena aldibakarreko elkarrizketetan eman dut, hau da, aurretiaz ezagutzen ez nuen jendearekin edukitako elkarrizketetan. Kasu hauetan, lehenengo hitza euskaraz egitera behartu dut nire burua.

Ahobizi

Aurten Iruñean aritu naiz ahobizi, nahiz eta berez Beratarra naizen. Txapa gutti ikusi ditut kalean eta horregatik zaila egin zait identifikatzea nori egiten al nion euskaraz. Nahiz eta beti egiten al dudan lehengo hitza euskaraz, baina kostatzen zait ezagutzen ez duzun eremuetan euskaraz hastea Iruñean, Beran errexago da elkar ezagutzen dugulako. Nik txapa beti soinean eraman dut eta horrek niri zuzenean euskaraz egitea ekarri du, nahiz eta pertsona ez ezagutu. Horregatik identifikatzearena niretzat hagitz lagungarria da ezagutzen ez duzun horri lehengo hitza euskaraz egiteko. Ia poliki-poliki ohiturak eta inertziak aldatzen ditugun/ditudan. Bertzetik lanean falta bota dut nire lankide gehiagoko kanpainarekin bat egitea. Enpresa publiko batean lan egiten dut eta faltan sumatu dut norbait pixkat animatzera edo dinamitzara etorri izana. Txapa edo kartel bat jartzearekin laneko gune batean agian nahiko izandu izanen zen. Agian hurrengo urterako animatu beharko naiz edo/ta laguntza eskatu pixkat gehiago kanpaina lan giroan dinamizatzeko. Lanean bagara euskaldun nahiko, eta agian ohiturak alda ditzakegu edo belarri prest ezagunak aurkitu edo deskubritu.

Ahobizi

Nire egunerokotasunean askotan hitz egiten dut euskera oso gutxi dakiten pertsonekin. Hori dela eta, nolabait urduri nengoen, egoera horiek ahobizi errolean nola aurre egingo dudan pentsatuz. Baina abentura polita izan zen. Askok zer edo zer harrapatzen dute zuk motelago hitz egiten baduzu, zerbait tarteka gaztelaniaz sartzen baduzu, keinuak erabiltzen badituzu...Nik pentsatu nuen baino askoz hobeto moldatzen dira. Gainera, oro har jende askok eskertzen du euskal kulturan parte hartzeko aukera ematea, euskal kulturaren mundura sartzeko gonbitea. Beraz, espero dut oraindik aurrera bide berri honetan sakontzeko moduak topatzea eta hizkuntza ikasten hasten ari diren pertsonei euskera erabiltzera animatzea. Ni ere orain duela urte batzuk Euskadira etorri berria izan bainintzen.

Ahobizi