Bizipenak
15 egunetako ariketan bizi dituzun esperientziak kontatzeko gonbitea egin nahi dizugu. Partekatu gurekin bizi izan dituzun egoerak eta hizkuntza ohiturak aldatzeko erabili dituzun estrategiak, azpiko formularioa erabiliz edo bideo bidez.
Hiru aukera dituzu:
1. Testu hutsa igo
2. Testua + argazkia
3. Esanguratsua den argazkiren bat, titulua jarrita
Dena oso ondo. Jendeak parte hartu du baina oraindik lan gehiago egin behar dugu.
Erkuden Undabarrena (Ibarrangelu)Egunerokoan, ez zuku handirik atera: urte osoko erronka berak izan ditut.
Inoren txapak lagundu dit, pertsona ezezagunei zuzendu behar izan naizenean, estres linguistikoa ez izateko: txapa ikusten banion, banekien "segurua" zela hari euskaraz egitea; ez nuela nere baitako zalantza-kulpa-haserre sentimentuen dantza aktibatuko.
Oñatiko Mintzodromoan ere hartu nuen parte: 16 bat lagun, 4naka bilduta. Guraso zein nerabe batzuen ekarpena izan zen, nerabe askok euskara inposatua sentitzen dutela: eskolan edo eta etxean derrigortua. Kalean, espainolez, aske sentitzen direla. Gogorra egin zitzaidan entzundakoa onartzea. Hau bai bizi pena!
Zer ari gara oker egiten?
Zer ez gara egiten ari?
Nire ekarpen nagusia izan zen euskara, hizkuntza bezala soilik landuta, nekez biziberrituko dugula. Ezin dugu besteak baino erakargarriago egin, besteak beste.
Euskara giza komunitate baten, gure, elkar-ulertze tresna da. Naziotasun sentimentua ematen digun lokarria da euskara.
Nekez bultzatuko dugu euskara, komunitate hori (gu) eta naziotasun sentimentu hori indartzen ez baditugu.
Beraz, uste dut hizkuntza portaera ariketa soiletan geratu gabe, komunitate horren, gure, historia ere (batez ere) irakatsi behar dugula. Gure iragana ezagutuz, nola konkistatuak eta okupatuak izan garen, ulertuko dugu gaur egun zergatik gauden hain zatikatuta eta menpeko, euskara nola dagoen hain txikituta.
Naziotasun sentimentua berreskuratzeko tresna da gure historia ezagutzea.
Naziotasun sentimentua berreskuratuta, berez-edo etorriko da euskararen aldeko hautua. Ez erakargarriago delako, geu euskara dun garen kontzientzia izango dugulako baizik, munduko txoko honetan milurtetan elkar ulertu eta bizi garenak.
Kaixo, lagunok:
Ez dut alde handirik somatu aurreko edizio eta aurtengoaren artean, baina, belarri-prestak oso-oso aktiboak iruditu zaizkit.
Oso atsegina izan da aurkitzea ikasten ari den; euskara traketsa daukan jende pila bat horrelako jarrera positiboaz. Horrek bai harritu nauela. Gogo handiz eta hezurretaraino inplikatu nahi duen euskaldun-berri ugarirekin topo egin dut.
Kaixo!
Orain supermerkatuan batzuekin euskaraz egiten dut!!!
Kaixo!
45 urte ditut eta beti izan naiz euskaltzale amorratua. Etxarrin horrela esaten dugu pertsona bat oso euskaltzalea denean. Beti egin dut euskararen alde. Ez dakit oso ongi nola, baina gurasoek txikitatik euskara maitatzen irakatsi ziguten niri eta nire hiru anai-arrebei. Nire ikasleei -orain Altsasu BHIn ematen dut klase- euskararekin maiteminduta nagoela esaten diedanean, barre egiten dute, baina hala da. Nire gurasoek euskararen aldeko apostua egin zuten nire ahizpa zaharrena -orain 50 urte dauzka- Etxarriko ikastolan matrikulatu zutenean eta nik beti borrokatu dut euskararen alde. Txikitatik hasita eta urte osoan zehar. Hori da nire ikasleei transmititzen saiatzen naizena. Urteko egun guztiak dira euskaraz bizitzeko. Nik euskararekiko sentitzen dudan maitasuna helarazten ahalegintzen naiz. Nire etxean ez dut ahalegin hori egin behar, baina ikastetxean, zoritxarrez, bai.
Gora EUSKARA!
Ongi izan.
Lehendabizi: Milesker zuen lanagatik
Gehiago pentsatu dut: nire jarrera aldatu beharkonukela, zeren gehienetan erderara jotzen dut Txapa eraman dut: begirada positiboak jaso ditut , negatiboren bat ere sumatu dut.
Hitzkuntza aldetik pixka bat gehiago erabili dut kalean.
Bukatzeko: eskatuko nuke txaparen diseinoa aldatzea " imperdiblea"ez da bat ere egokia jartzelo, errex atzamarrak zulatzen da.
Hortaz aparte, txaparen irudia polita iruditzen zait.
Etxean lanak egiten nabilen egun hauetan, e-mail eta whatsapp bidezko zenbait gauza lotzen ibili behar izan det. Hoietan askoren lehen textua erderaz egin badidate ere, egunon, kaixo, eskerrik asko... edo idazteko moduan euskera kutsua somatu dudanetan, euskeraz erantzun eta gainontzeko elkarrizketak euskeraz egin ditut pertsona hoiekin, eta esango nuke 6-7 bat pertsona desberdinekin gertatu zaidala... Hau da, ni adi egon naiz, baina haiek ere seguruenik agurrak eta eskerrak eukeraz ematerekin amua bota izan dute, nik ere ohitura hori badet egiten ditudan idatzi gehienetan.
Bestalde 47 urtetan saiatu, baina lortzen ez dudan zerbait aitortu behar det, euskera ulertu, baina erderaz hitz egiten ezagutu ditudan helduekin, euskeraz hasi arren, erderara jotzen det aldiro...
Hauxe nere aurtengo euskaraldiaren bizipena
Nahiz eta atzerritarrak egon euskararen prezentzia dago gure lan tokian
Araban ere euskaraz egiten dugu.
Barañaingoa naiz. Nire gurasoek ez dakite euskaraz. Biak saiatu ziren bere garaian euskara ikasten. Utzi zuten oso zaila egiten zitzaielako. Amak ulertzen du nahikotxo baina aitak ez horrenbeste. Hori dela eta, etxean ia beti erdaraz hitz egin izan dugu. Hala ere, beti euskararen alde egon dira/gara eta gurasoek beti esan ohi digute: guk ez dugu hitz egiten baina zuek hizkuntza zabaltzen jarrai dezazuen, edozein gauza...gu eta GURE ondorengoek. Ahizpa eta ilobekin euskaraz beti eta nire bikotearekin ere bai. GORA euskara eta euskaraldia! Egunero hitz eta pitz jarrai dezagun! Zorionak danoi!
Ainhoa (Barañain)Zorionak guztioi!! Urtero bezela nabaria izan da Euskaraldiaren eragina. Zenbat euskaldun berri etorri dira euskaraz hizketan neregana!! Ze plazerra!!
Uxue (Donostia)Bizipenak bideo bidez grabatzera animatuz gero, beste bi aukera dituzu:
